چقدر بد شانسی!!!!

در خط ولی فقیه باشید

وصیت نامه ی شهید سیدمحمود موسوی

در همه حال ، در خط ولی فقیه باشید و از او عقب نمانید و جلو نیفتید ،

که هر کس از او عقب بماند ، هلاک می شود

و هر کس از او جلو بیفتد ، گمراه خواهد شد..
از خدا بترسید که مبادا او را تنها بگذارید یا گفتارش را فقط روی دیوارها بنویسید و عامل به آن نباشید..
از روحانیت جدا نشوید .

قناعت

امام صادق(ع)

من قَنِعَ بما رَزَقَهُ اللّه ُ فهُو مِن أغنَى الناسِ ؛

هر که به آنچه خداوند روزیش کرده است قانع باشد ، توانگرترین مردم است .

الکافی : ۲ / ۱۳۹ / ۹

چله ای که حاجت میده

 چله ای که شهید با آن حاجتش را گرفت...

از رحمت خدا مایوس نشو

قُلْ یَاعِبَادِىَ الَّذِینَ أَسْرَفُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا  إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ(53- زمر)

بگو: اى بندگان من که [با ارتکاب گناه‏] بر خود ستم کرده اید! از رحمت خدا نومید نشوید که یقیناً خدا همه گناهان را مى‏آمرزد زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است‏

خداوند متعال در این آیات راه بازگشت را توأم با امیدوارى به روى همه گنه کاران مى‏گشاید و با لحنى آکنده از نهایت لطف و محبت آغوش رحمتش را به رویشان باز کرده و فرمان عفو آنها را صادر نموده است.

دقت در تعبیرات این آیه نشان مى‏دهد که از امیدبخش‏ترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنهکاران است. فراگیری و گستردگى آن به حدى است که طبق روایتى امیر مؤمنان على علیه السلام فرمود: در تمام قرآن آیه‏اى وسیعتر از این آیه نیست.
«زُمَر» که نام همین سوره هم هست جمع «زُمرة» است و زمره به معنای جماعت و گروهی از مردم است؛ بنابراین معنای آیات مورد بحث این می شود: که منکر شدند و کفر ورزیدند را به صورت گروه گروه به سمت جهنم می برند و در مقابل کسانی که اهل تقوا و خداترسی بودند را هم دسته دسته ساماندهی کرده و به سوی بهشت حرکت می دهند

 
دو نکته مهم

1. با استناد به جمله « إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا» ثابت می شود که خداوند هر گناهی اعم از صغیره و کبیره را بخشیده و مشمول غفران خود می کند.

2. با مقایسه این آیه با آیه 48 سوره نساء که می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ؛ خداوند شرک را نمى‏بخشد، اما کمتر از آن را براى هر کس که بخواهد مى‏بخشد.» فهمیده می شود که بخشش در آیه مورد بحث در صورتی است که گنهکار توبه کرده باشد که اگر فرد گنهکار به واقع توبه کرد وعده خدا در حقش عملی شده و گناه او هر چه که باشد بخشیده می شود حتی اگر شرک باشد؛ اما اگر توبه ای در کار نبود خدا ممکن است از برخی گناهان او در گذرد که بی تردید شرک جزء آنها نخواهد بود.

بازی کلامی

 در روایت آمده که حضرت زهرا سلام الله علیها در دوران شیرخوارگی امام حسن علیه السلام با ایشان بازی می کردند

و در آن حال ، با زبان شیرین مادرانه اشعاری با این مضمون را برایشان زمزمه می کرده اند:

« ای حسن ! شبیه پدرت باش. قید و بند را از دور حق، کنار بزن و خدایی را که صاحب نعمت هاست ، پرستش کن و با کینه توزان دوستی نکن. »

با کودکتان حرف بزنید و اشعار آموزنده و زیبا را برایش بازگو کنید.

کودک از این کار لذت می برد ، البته باید هنگام خواندن اشعار دقت کنید

و ببینید که کودکتان چه نوع تُن صدایی را می پسندد و همان را تکرار نمایید.

اگر بتوانید خودتان مخصوص فرزندتان اشعار کوتاهی را بسرایید و برایش زمزمه کنید ، تأثیر بهتری را مشاهده می کنید .

اعمالت داره دیده میشود

هر سخنی، هر تایپی

هر متنی، هر تصویری

هر کلیپی، هر لایک...

در پرونده اعمالت ثبت و نگهداری می شود!

خدا کند در کنار دغدغه های دیگری که داریم این را هم بفمیم و آویزه گوشمان کنیم

حجاب تو خواهرم نور است

عرقی که زنی زیر چادر می ریزد

سه جا برای او نور می شود

درون قبر، در برزخ، در قیامت!!

**مرحوم آیت الله بهاء الدینی**

امربمعروف زیبا

این هم یک روش زیبای امربه معروف
 
به امید فرهنگ سازی بیشتر در جامعه

چادر از چفیه بهتر است

‌ آنان چفیه داشتند... من چادر دارم....
من چادر می پوشم، چادر مثل چفیه محافظ من است...اما چادر از چفیه بهتر است....

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم...

آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند ...

من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...

من وقتی چادر ی می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...

آنان با چفیه گریه های خود را می پوشاندند...

من در مجلس روضه با چادر صورتم را می پوشانم واشک هایم را به چادرم هدیه می دهم...

آنان با چفیه زندگی می کردند... من بدون چادرم نمی توانم زندگی کنم...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...

من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم