فرازهایی از عاشقانه های

 ابا عبدالله الحسین با خدا در روز عرفه


أَنْتَ الَّذِی مَنَنْتَ أَنْتَ الَّذِی أَنْعَمْتَ أَنْتَ الَّذِی أَحْسَنْتَ أَنْتَ الَّذِی أَجْمَلْتَ‏

تویى که عطا فرمودى تویى که نعمت دادى تویى کهن احسان کردى تویى که نیکویى کردى

أَنْتَ الَّذِی أَفْضَلْتَ أَنْتَ الَّذِی أَکْمَلْتَ أَنْتَ الَّذِی رَزَقْتَ أَنْتَ الَّذِی وَفَّقْتَ‏

تویى که فضل و کرامت فرمودى تویى که (لطف را) کامل گردانیدى تویى که روزى بخشیدى تویى که توفیق دادى

حسین جان

ما، روزہ دارھا ھمہ یاد لب توایم.               ای تشنہ لب تر ازھمہ تشنہ ھا، حسین...
                               السلام علیک یااباعبداللہ

غرق علمدار

دم افطار که 

بی تاب تر و تشنه ترم؛

میشوم غرق علمدار؛

... عمو ... آب ... حرم

#یا_کاشف_الکرب_عن_وجه_حسین 

شهدا و امام حسین