امام حسن مجتبى (ع) یک همسایه یهودى داشت، دستشویى این همسایه دیوارش شکافته شد،
آبهاى آلوده و فاضلاب آمد خانه امام حسن (ع). آن حضرت هیچى نگفت. یک روز زن همسایه آمد خانه امام حسن (ع) دید دیوار شکافته شده،
آب نجس آمده این طرف، دوید رفت به شوهرش گفت آقا، آبهاى فاضلاب آمده خانه امام حسن (ع).
مرد یهودى آمد عذرخواهى کرد، چرا نگفتى، فرمود: «امرنى جدى» جدّم پیامبر (ص) امر کرده،
«بإکرام الجار» که همسایه را کارى نکنید که خجالت بکشد.
من اگر بگویم که خانه شما، خانه ما را نجس کرده تو خجالت مى کشیدى.
من براى اینکه خجالت نکشى، روى خودم نیاوردم، داریم «فَأَسْلَمَ الْیَهُودِى» یهودى اسلام آورد.
اَللَّهُمَّ صَلَّ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ سَیَّدَ النَّبِیَینَ وَوَصِیَّ اَمیرِالْمؤمِنینَ السَّلام ُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیَّدِ الْوَصَیّینَ اَشْهَدُ اَنَّکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمْؤمِنینَ اَمینُ اللّهِ وَابْنُ اَمیِنِه
عِشْتَ مَظْلُوماً وَ مَضَیْتَ شَهیداً واَشْهَدُ اَنَّکَ الْْأِمامُ الزَّکِیُّ الْهادِی الْمهْدِیَّ
اَللّهُمَّ صَلَّ عَلَیْهِ وَبَلَّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ عَنّی فی هذهِ السّاعَةِ اَفْضَلََ الْتَّحِیَّة
سرود میلادیه امام حسن مجتبی علیه السلام
امشب گل به چمن آمد پیک حق به سخن آمد
مژده عید حسن آمد خرم شد مه صیام
ولادت او صبح بهاران است بدست او چشم روزه داران است
ماه دل آرا شافع فردا سیدی مولا حسن(۲)
بوی عِطر جَنان آمد بر جسم همه جان آمد
در ماه رمضان آمد دلدار و دلبر من
کریم آل فاطمه پیدا شد گره زکار بسته ما وا شد
ماه دل آرا شافع فردا سیدی مولا حسن(۲)
میل دل همه سوی تو سر مستم ز سبوی تو
هستم سائل کوی تو در راهت نشته ام
عشق تو باشد دینم وآیین ام لحظة آخر بیا ببالینم
ماه دل آرا شافع فردا سیدی مولا حسن(۲)
روی عن مولانا الإمام أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام، أنه قال:
ﻣﻦ ﻧﺎﻡَ ﻋَﻦ ﻋَﺪُﻭﱢﻩِ ﺃﻧﺒَﻬَﺘﻪُ ﺍﻟﻤَﻜﺎﻳِﺪُ.
ﻫﺮﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ، ﺩﺳﻴﺴﻪﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ.
ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﻜﻢ: 8672.
اللهم عجل لولیک الفرج
در این ماه رمضانی از خدا بخواهیم دشمن شناسی واقعی را خدا بما نشان دهد
محبوب ترین کار ها نزد خداوند ؟
کافی ، امالی ، الزهد ) أَبِی حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ:
مَا مِنْ قَطْرَةٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قَطْرَةِ دَمٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَوْ قَطْرَةٍ مِنْ دُمُوعِ عَیْنٍ فِی سَوَادِ اللَّیْلِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ
وَ مَا مِنْ قَدَمٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ خُطْوَةٍ إِلَى ذِی رَحِمٍ أَوْ خُطْوَةٍ یُتِمُّ بِهَا زَحْفاً فِی سَبِیلِ اللَّهِ
وَ مَا مِنْ جُرْعَةٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ جُرْعَةِ غَیْظٍ أَوْ جُرْعَةٍ یَرُدُّ بِهَا الْعَبْدُ مُصِیبَتَهُ.-
ابو حمزه (ثمالى) گوید:شنیدم که امام باقر عَلَیْهِ السَّلَامُ مى فرمود:
نزد خداوند متعال قطرهاى محبوبتر از قطره خونى که در راه خدا ریخته شود،
یا قطره اشکى که در سیاهى شب از خوف و ترس الهى جارى گردد، نیست.
و نزد خداى متعال قدمى محبوبتر از قدمى که به سمت خویشاوندان، یا به سمت یتیم خرد سال روانه شود، نیست.
و نزد خداوند متعال جرعهاى محبوبتر از غضبى که فرو نشاند، یا حالتى که مصیبت زدهاى را نوازش و بردبارى دهد، نیست.
جابربن عبداللّه می گوید:
«پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
مادر حضرت سلیمان به او گفت: ای پسرم! بپرهیز از زیاد خوابیدن در شب، زیرا خواب زیاد در شب، انسان را در روز قیامت فقیر می کند.
چون در شب، مخصوصا در دل شب که مردم در خواب هستند، خرمن برکات و خیرات را پهن می کنند،
کسی که در خواب باشد دستش از این برکاتْ تهی خواهد بود و در روز قیامت چیزی نخواهد داشت و فقیر خواهد بود».
امالی صدوق، ص 140.