امام رضا علیه السلام
«مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبِحَ، ومَن غَفَلَ عَنها خَسِرَ»
«هرکس به حساب خودش رسیدگى کند، سود مىبرد و هرکس از خود (و اعمالش) غافل شود، زیان مىکند»
بحار الأنوار: ج78 ص352 ح9؛ حکمت نامه رضوی: ج3، ص332
امام رضا علیه السلام
«مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبِحَ، ومَن غَفَلَ عَنها خَسِرَ»
«هرکس به حساب خودش رسیدگى کند، سود مىبرد و هرکس از خود (و اعمالش) غافل شود، زیان مىکند»
بحار الأنوار: ج78 ص352 ح9؛ حکمت نامه رضوی: ج3، ص332
امام هادی(ع)
مَن أطاعَ الخالِقَ فَلَم یُبالِ بِسَخَطِ المَخلُوقینَ وَ مَن أسخَطَ الخالِقَ فَلیَیقَنَ أن یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ المَخلُوقینَ ؛
هر کس از خدا اطاعت کند
از خشم مخلوق و مردم نمی ترسد
و آن که خدا را به خشم آورد پروردگار ،
وی را دچار خشم مخلوق خود می نماید .
امام صادق(ع)
اِذا اَرادَ اللّه ُ بِعَبْدٍ خَیْرا زَهَّدَهُ فِى الدُّنْیا وَ فَقَّهَهُ فِى الدِّینِ وَ بَصَّرَهُ عُیوبَها وَ مَنْ اوتِیَهُنَّ فَقَدْ اوتىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ؛
هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد ،
او را بى رغبت به دنیا ،
آگاه در دین و داناى به عیوبش مى گرداند ؛
به چنین کسى خیر دنیا و آخرت داده شده است .
کافى ، ج ۲ ، ص ۱۳۰
الإمام علیّ علیه السلام: إذا فَرَغَ العَبدُ مِن صَلاتِهِ فَلیُصَلِّ عَلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه و آله، ویَسأَلُ اللَّهَ الجَنَّةَ، ویَستَجیرُ بِاللَّهِ مِنَ النّارِ، ویَسأَلُهُ أن یُزَوِّجَهُ مِنَ الحورِ العینِ.
امام على علیه السلام: هر گاه بنده از نمازش فارغ شود، بر پیامبر صلى الله علیه و آله درود فرستد و بهشت را از خداوند بخواهد و از آتش به خدا پناه ببرد و از او بخواهد که حورىهاى بهشتى را به همسرىاش در آورد.
(متن عربی دعا این گونه می باشد اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَجِرْنِی مِنَ النَّارِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّةَ وَ زَوِّجْنِی مِنَ الْحُورِ الْعِینِ)
آیت الله ری شهری؛ شناخت نامه نماز؛ جلد دوم؛ حدیث ۷۴۹
کافی) هشام بن حکم گوید:
امام صادق ع فرمود: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ قَامَ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ حَتَّى یَأْتُوا بَابَ الْجَنَّةِ فَیَضْرِبُوا بَابَ الْجَنَّةِ
فَیُقَالُ لَهُمْ مَنْ أَنْتُمْ فَیَقُولُونَ نَحْنُ الْفُقَرَاءُ فَیُقَالُ لَهُمْ أَ قَبْلَ الْحِسَابِ
فَیَقُولُونَ مَا أَعْطَیْتُمُونَا شَیْئاً تُحَاسِبُونَّا عَلَیْهِ
فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ صَدَقُوا ادْخُلُوا الْجَنَّةَ
(.هنگامى که قیامت بر پا شود گروهى بر مىخیزند و خود را به در بهشت مىرسانند، و در مىزنند، به آنها گفته مىشود: شما چه کسانى هستید و چه مىخواهید آنها مىگویند: ما فقراء و نیازمندان هستیم که اینجا آمدهایم، به آنها مىگویند شما چرا قبل از حساب و میزان به اینجا آمدهاید، مىگویند شما چیزى به ما ندادید تا از ما حساب بکشید، در اینجا خداوند مىفرماید آنها راست مىگویند راه دهید تا وارد شوند.)