قال الصادق علیه السلام:
«خَمْسُ خِصالٍ مَنْ فَـقَـدَ واحِدَةً مِنْهُنَّ لَمْ یَزَلْ ناقِصَ العَیْشِ زائِلَالْعَقْلِ مَشْغولَ الْقَلْبِ، فَاَوَّلُّها: صِحَّةُ البَدَنِ وَ الثّانیَةُ: اَلاَْمْنُ وَ الثّالِثَةُ: اَلسَّعَةُ فِى الرِّزْقِ، وَ الرّابِعَةُ: اَلاَْنیسُ الْمُوافِقُ (قال الراوى:) قُلْتُ: و مَا الاَْنیسُ الْمُوافِقُ؟ قال: اَلزَّوجَةُالصّالِحَةُ، وَ الوَلَدُ الصّالِحُ، وَ الْخَلیطُ الصّالِحُ وَ الخامِسَةُ: وَ هِىَ تَجْمَعُ هذِه الْخِصالَ:الدَّعَةُ»
امام صادق علیهالسّلام:
پنج چیز است که هر کس یکى از آنها را نداشته باشد، همواره در زندگى اش کمبود دارد و کم خرد و دل نگران است:
اول، تندرستى،
دوم امنیت،
سوم روزى فراوان،
چهارم همراهِ هم رأى.
راوى پرسید: همراهِ هم رأى کیست؟
امام فرمودند: همسر و فرزند و همنشین خوب و پنجم که در برگیرنده همه اینهاست، رفاه و آسایش است.
📚 خصال، ص 284
حضرت محمد(ص)
رَحِمَ اللّه امرَأً اِکتَسَبَ طَیِّبا ، وأنفَقَ قَصدا ، وقَدَّمَ فَضلاً لِیَومِ فَقرِهِ وحاجَتِهِ ؛
خداوند رحمت کند کسى را که پیشه ی پاکیزه داشته باشد ،
به اعتدال انفاق کند ، و براى روز فقر و نیاز خویش [= قیامت] ، خیرى پیش فرستد .
کنز العمّال : ۴ / ۶ / ۹۲۰۷
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان العبد اذا عجل فقام لحاجته یقول الله تبارک و تعالى :
اما یعلم عبدى انى انا اقضى الحوائج؛
زمانى که بنده براى رفع حاجت خود نمازش را با عجله بخواند، خداوند مى فرماید:
آیا بنده من نمیداند که حاجت او را من برآورده مى کنم
وسائل الشیعه ، ج 3، ص 24
اگر ما همین یک مطلب را در نمازهایمان رعایت کنیم نمازهایمان متحول میشود چرا که بخاطر کارهایی که داریم در امر نماز عجله میکنیم و تند نماز میخوانیم
امیرالمؤمنین علی علیه السّلام فرمودند:
افضَلُ النّاسِ عَقلاً اَحسَنُهُم تَقدیرا لِمَعاشِهِ وَ اَشَدُّهُمُ اهتِماما بِاِصلاحِ مَعادِهِ؛
عاقل ترین مردم کسى است که
بهتر بتواند امور زندگى اش را برنامه ریزى کند
و براى اصلاح آخرتش بیشتر همت نماید.
غررالحکم، ح 3340
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند:
إیّاکم و الهوى فإنّ الهوى یعمی و یصمّ؛
از هوس بپرهیزید که هوس انسان را کور و کر مى کند.
نهج الفصاحه
خوش بحال کسانیکه از نفسشان سواری میگیرند بجای اینکه سواری بدند.
عظمت مقام مجالس نقل فضائل امیرالمومنین علیه السلام ...
رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
مَا مِنْ قَوْمٌ اجْتَمَعُوا یَذْکُرُونَ فَضْلَ عَلِیِّ بْنِ أَبِیطَالِبٍ علیه السلام ،
إِلَّا هَبَطَتْ عَلَیْهِمْ مَلَائِکَةُ السَّمَاٰءِ حَتَّىٰ تَحُفَّ بِهِمْ.
هیچ مجلسی نیست که در آن مناقب و فضائل امیرالمومنین علی ابن ابیطالب (علیه السلام) نقل شود،
الا اینکه ملائکه بر آن محفل نازل شده و رحمت الهی، آن جمع را فرا می گیرد.
مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۳۹۲، حدیث ۱۴۳۸۷
قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ(ع) فِی خُطْبَةٍ لَهُ أَیُّهَا النَّاسُ سَلُوا اللَّهَ الْیَقِینَ وَ ارْغَبُوا إِلَیْهِ فِی الْعَافِیَةِ
فَإِنَّ أَجَلَّ النِّعْمَةِ الْعَافِیَةُ وَ خَیْرَ مَا دَامَ فِی الْقَلْبِ الْیَقِینُ وَ الْمَغْبُونَ مَنْ غُبِنَ دِینَهُ وَ الْمَغْبُوطَ مَنْ غُبِطَ یَقِینَهُ.
امیرالمؤمنین علی علیهالسّلام فرمودند:
اى مردم از خداوند بخواهید به شما یقین عطا کند، و شما را عافیت دهد، بزرگترین نعمتها عافیت مىباشد،
و خیرى که همواره در قلب جاى دارد یقین است،
مغبون کسى است که در دین خود زیان کند،
و مغبوط شخصى است که در یقین مورد غبطه دیگران باشد.
بحارالانوار ج67 ص176