مرثیه امام صادق علیه السلام

شهادت امام صادق علیه السلام

وقتى آن بى صفت از چشم حیا را انداخت
با عزیزِ دل زهرا سَرِ دعوا انداخت

دید از پیش بنایش به زمین خوردن نیست
تازیانه زد و از پشت عبا را انداخت

با سَرِ شیخ حرم تا سَرِ شوخى وا شد
یکى عمّامه ى آن مرد خدا را انداخت

ذکر یافاطمه بر روى لبش داشت ولى
ضربه ى سیلى آن مرد صدا را انداخت

وسط کوچه که افتاد صدا زد واى از
نیزه هایى که شَهِ کرب و بلا را انداخت

یکى انگشت اشاره سوى زن ها مى برد
آه زینب زد و آن بى سر و پا را انداخت