یا معین الضعفاء و الفقرا

گوشه ی صحن شما شور و نوا میگیرم
گاهــی اوقات ، فقط ذکــــر رضا میگیرم

تا که احساس غریبی نکنـم در حرمت
همه دم ذکــــر غریب الغـــربا میگیـرم

مثل یک کودک گریان ، به سوی تو بِدَوم
و در آغـــوشِ پر از مِــهر تو جا میگیـــرم

وَ  اگر ثانیه ای دست ، ز دستم بکشــی
از غمِ گـُـم شدن خویش ، عــزا میگیرم

من سرِ سفره ی الطاف تو قد میکشم و
فقط از دست کـــــریم تو غــــذا میگیرم

من کجا ... دامن سلطـانیِ ارباب کجا ؟
در حـــــــرم ، دامنِ زوار تو را میگیــــرم

عطرِ دلچسب ضریحت به تنم گر بخورد
من از آن لحظــــه دگر بوی خدا میگیرم

فقر مطلق شده سرتاسر روز و شب من
از دلِ گنبـــــدتان وامِ طـــــــلا میگیــرم

پشت درب حرمت بست نشستم تا صبح
یا که می میـــــرم و یا کرب و بلا میگیرم

من که با دست تهی از درِ سلطان نـروم
یا براتـــی ز تو میگیــرم و یا میگیـــرم

تا که تر شد لبـــم از کاسـه ی سقاخانه
غمِ عطشانی شــــاه شهــــــدا میگیـرم