نماز مقبول

قال الله تبارک و تعالی:
إنَّما أقبَل الصَّلاةُ لِمَن تَواضَع لِعَظَمَتِی،

و یَکُفُّ نَفسَه عَنِ الشَّهواتِ مِن أجلِی و یَقطَع نَهارَهُ بِذِکرِی

و لایَتَعاظَمُ عَلَی خَلقِی و یُطعِم الجَائِع و یَکسُو العَارِی،

و یَرحَم المصاب و یُؤوِی الغَریب ...

خداوند متعال فرمود:
نماز کسی را می پذیرم که:

۱- درمقابل عظمت من خاضع باشد.
۲- از خواسته های نفسانی به خاطر من خود را دور کند.
۳- روزش را با یاد من به پایان برد.
۴- بر بندگانم بزرگی نفروشد.
۵- به گرسنه غذا دهد.
۶- برهنه را بپوشاند.
۷- به مصیبت دیده مهربانی کند.
۸- غریب راپناه دهد.



┘◄میزان الحکمه، ج ۵، ص ۳۸۶.