گوشه ی صحن شما شور و نوا میگیرم
گاهــی اوقات ، فقط ذکــــر رضا میگیرم
تا که احساس غریبی نکنـم در حرمت
همه دم ذکــــر غریب الغـــربا میگیـرم
مثل یک کودک گریان ، به سوی تو بِدَوم
و در آغـــوشِ پر از مِــهر تو جا میگیـــرم
وَ اگر ثانیه ای دست ، ز دستم بکشــی
از غمِ گـُـم شدن خویش ، عــزا میگیرم
من سرِ سفره ی الطاف تو قد میکشم و
فقط از دست کـــــریم تو غــــذا میگیرم
من کجا ... دامن سلطـانیِ ارباب کجا ؟
در حـــــــرم ، دامنِ زوار تو را میگیــــرم
عطرِ دلچسب ضریحت به تنم گر بخورد
من از آن لحظــــه دگر بوی خدا میگیرم
فقر مطلق شده سرتاسر روز و شب من
از دلِ گنبـــــدتان وامِ طـــــــلا میگیــرم
پشت درب حرمت بست نشستم تا صبح
یا که می میـــــرم و یا کرب و بلا میگیرم
من که با دست تهی از درِ سلطان نـروم
یا براتـــی ز تو میگیــرم و یا میگیـــرم
تا که تر شد لبـــم از کاسـه ی سقاخانه
غمِ عطشانی شــــاه شهــــــدا میگیـرم