قَالَ (علیه السلام ) :
إِنَّ أَحَبَّ الْخَلَائِقِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى شَابٌّ حَدَثُ السِّنِّ فِی صُورَةٍ حَسَنَةٍ جَعَلَ شَبَابَهُ وَ جَمَالَهُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ تَعَالَى ذَاکَ الَّذِی یُبَاهِی اللَّهُ تَعَالَى بِهِ مَلَائِکَتَهُ فَیَقُولُ هَذَا عَبْدِی حَقّا.
امام صادق علیه السلام فرمود:
به راستى دوست داشتنى ترینِ آفریدگان نزد خداوند، جوانِ کم سال و خوش سیمایى است که جوانى و زیبایى اش را در راه فرمانبرى خداوند بزرگ قرار داده است و خداوند متعال نزد فرشتگان به وی افتخار مى کند و مى فرماید: «این، بنده حقیقى من است».
أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص: 120.
مشکل اول :
اگر مبتلا به انحراف و افراط در شهوت شدى...
راه حل:
در نمازت تجدید نظر کن حتما دچار سهل انگارى در نماز شده اى...
بدلیل آیه ی
(فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة واتبعوا الشهوات......59/مریم،)
مشکل دوم :
اگر احساس بدبختى و عدم توفیق کردى...
راه حل :
در رابطه ات با رفتار با پدر و مادرت و به ویژه مادر تجدید نظر کن...
به دلیل آیه ی
(وبربوالدتى ولم یجعلنى جبارا شقیا......32/مریم،)
مشکل سوم:
اگر احساس تنگى و سخت شدن زندگى کردى
راه حل:
رابطه ات با قرآن را درست کن...
به دلیل آیه ی
(ومن اعرض عن ذکرى فان له معیشة ضنکا......124/طه)
عنِ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:
مَنْ صَلَّى عَلَیَّ کُلَّ یَوْمٍ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ
ص۳۳۱
خنده نیز مى تواند عبادت باشد.
مثلاً اگر بچه اى کوچک نماز خواند و شما به او «آفرین» بگویید و لبخند بزنید، این لبخند - که تأیید عبادت بچه بوده است - براى شما عبادت مى شود.
عبوس شدن شما نیز مى تواند عبادت باشد.
وقتی در برابر منکری، چهره درهم می کشید؛ یعنی من این کار را نمی پسندم.
پس در نتیجه باید گفت:
هر کارى که رنگ و بوى خدایى داشته باشد عبادت مى باشد.
خدایا در همه کارای ما رنگ و بوی خودت قرار بده
کل جهان، شادى و غم است؛ خوشى و ناخوشى با هم است.
زنبور عسل از یک سمت نیش مى زند و از یک سمت، عسل درست مى کند.
شاعر مى گوید: «جهان یا نوش است یا نیش.» و خداوند این عصاره نیش و نوش را در یک زنبور جمع کرده است.
دنیا همین است.
حضرت امیر علیه السلام مى فرماید: «دَارٌ بِالْبَلاءِ مَحْفُوفَهٌ» نهج البلاغه، 266؛
دنیا خانه ای است که به بلا پیچیده شده است.
همه دنبال راحتی هستند. مى گویند چه وقت درس تمام مى شود؟ چه وقت مى شود دانشگاه تمام شود؟
این پنبه را از گوش برداریم که روی خوشی را در اینجا خواهیم دید. خوشی اینجا با ناخوشی همراه است. خوشی مطلق در آن دنیاست.
قرآن از جهانى وعده داده است که در آنجا غصه نیست. «لا یمَسُّهُمُ السُّوءُ» زمر، 61. آنجا غصه نیست.
خیلىها مى گویند: فلانى خوش است. مى گوییم: پهلویش بنشین، ببین خوش است یا ناخوش.
عیب ما این است که تلخى را مى بینیم و شادى یادمان مى رود.
یعنى اگر 29 شب سحرى بخوریم و روزه بگیریم، نمىگوییم: توجه! توجه! من 29 شب سحرى خوردم و روزه گرفتم.
اما اگر یک شب سحرى نخوریم، مىگوییم: ما امشب سحرى نخوردیم.
امام صادق(ع)
العامِلُ عَلى غَیرِبَصیرَةٍ کَالسّائرِ عَلى غَیرِ الطَّریقِ، ولا یَزیدُهُ سُرعَةُ السَّیرِ مِنَ الطَّریقِ إلاّ بُعدا ؛
کسى که بـدون بصیرت عمل کند ،
مانند کسى است که به دنبال سراب بیابان راه پیماید .
او هر چه تندتر رود دورتر مى افتد .
أمالی الصدوق : ۳۴۳ / ۱۸
بد بحال کسانیکه بصیرت( قوه تشخیص بین حق و باطل) را ندارند و در جاهایی که باید درست تصمیم بگیرند دچار خطا و انحراف میشوند.
باور نمی کنم خدا به کسى بگوید:
" نه...!"
خدا فقط سه پاسخ دارد :
1 - چشم
2 - یه کم صبر کن
3 - پیشنهاد بهتری برایت دارم
خدایا اعتماد و حسن ظنمان را نسبت به مهربانی خودت بیشتر بگردان
شیخ علی اکبر تربتی"ره"
مرحوم شیخ علی اکبر تربتی"ره" که یکی از وعاظ وعاظ بسیار گران قدر قم بودند،
ختم صلواتی را تعلیم می دادند و آن را از میرزای بزرگ شیرازی نقل می کردند که به این شرح است:
در زیر آسمان بالای پشت بام در وقت خاصی، روز اول هزارو یک صلوات به نیت حضرت رسول"ص" اهدا کنید و تسبیح را در همان مکان بگذارید بماند.
روز دوم برای امیر المومنین"ع"؛
روز سوم برای حضرت زهرا"ع" و همین طور برای هر یک از ائمه تا امام حسن عسکری"ع" اهدا کنید.
برای امام عصر"ع" به عنوان گرو نگه دارید و عرض کنید اگر فردا حاجتم روا شد،
هزار صلوات هم برای حضرت شما می فرستم و گر نه می ماند تا زمانی که حاجتم بر آورده شود.
ان شاءالله حاجت روا می شوید و این عمل مجرب است.
داستانهایی از عنایات اولیاء دین، ص ۱۶۸