⚜عرفه، روز نیایش است؛⚜

روزی که قطرات اشک، چون کودکان مادر از دست داده، دامن عرش را محکم می‏گیرند و بنیاد هستی را به لرزه درمی‏آورند.

روز عرفه، روز «خدایا خدایا!» است؛روزی که کبوتران دعا از گنبد آبی «ربنا» پرواز می‏کنند

و فوج فوج به ایوان کبریا فرود می‏آیند و تا برگ استجابت
را از دستان سخاوتمند «یا غفار» نگرفته‏اند، بازنمی‏گردند.

عرفه، روز اعتراف است؛اعتراف بندگان گناه‏کار در شبستان نیلگون اشک استغفار،در محضر بلند پروردگار.

عرفه، روز استغفار است؛استغفار از رجس و پلیدی، استغفار از هر آنچه زشتی و بدسرشتی است. عرفه روز بازگشت است؛

«بازگشت به خویشتن»، بازگشت به دامن پرمهر
یار، به آغوش نگار، بازگشت به آرامش و قرار.

عرفه، صمیمانه‏ ترین روز بنده و مولاست.بندگان، امروز صمیمانه و صادقانه در حضور مولا به تقصیر گناه خویش اعتراف می‏کنند و مولای مهربان و عطوف، دست نوازش بر سر و رویش می‏کشد و آسمان آسمان آسایش و آرامش به او هدیه می‏کند.

امروز روز سبز دعاست؛ روز عبودیت، روز بزرگ پرستش.
امروز بندگان، صادقانه بندگی می‏کنند و خواجه، سخاوتمندانه خواجگی.

امروز روز نیایش است؛روز «یارب، یارب!»
امروز، عرفات، بارگاه حسین است.

حسین آمده است که آخرین زمزمه‏های فراق را شکوه و نامه وصال را توسط یار، امضا کند.

امروز، عارفانه ‏ترین زمزمه‏ های هستی از تارهای حنجره حسینی به سمت آسمان می‏رود و راه‏های آسمان را کهکشان کهکشان روشن می‏کند.

امروز، زمزمه ‏های حسین، هستی را به وجد می ‏آورد.
سلام بر حسین! سلام بر اصحاب حسین!

چگونگی مقابله با دشواریهای زندگی

زن جوانی به پدرش شکایت کرد

که زندگی سخت و دشواری دارد.

پدرش به او گفت:” با من بیا، می خواهم چیزی نشانت بدهم.”

پدر دخترش را به آشپزخانه برد و آنجا سه کتری آب را روی اجاق گاز گذاشت تا حرارت بینند.

در همین حال او چند هویج را تکه کرد و آنها را درون اولین کتری ریخت تا بجوشد.

بعد در کتری دوم دو عدد تخم مرغ گذاشت و در کتری سوم مقداری قهوه ی آسیاب شده ریخت.

دقایقی بعد مرد هویجها را در کاسه ای قرار داد، تخم مرغها را پوست کند و آنها را در کاسه ی دیگری گذاشت و قهوه را هم در فنجانی ریخت.

و آن گاه همه را جلوی دخترش گذاشت. دختر که حوصله اش سر رفته بود، پرسید:” این کارها برای چیست؟”

پدرش جواب داد:” هر یک از اینها به ما درسی برای روبه رو شدن با مشکلات می دهند.

هویجها ابتدا سخت و محکم بودند اما وقتی پخته شدند، نرم شدند. تخم مرغها شل بودند

و پس از آنکه جوش خوردند سخت شدند. اما قهوه آب را به چیزی بهتر تبدیل کرد.” بعد پدر در ادامه ی صحبتش گفت:”

عزیزم تو می توانی برای چگونه برخورد کردن با مشکلات تصمیم بگیری.

می توانی بگذاری تحت تاثیر آنها ضعیف شوی، یا می توانی آنها را به چیز مفیدی تبدیل کنی.

همه چیز به تو بستگی دارد. اگر با مشکلات برخورد درستی بشود، سبب پیشرفت می گردد.

حاجب اگر محاسبه حشر با علیست

می گویند: حاجب بروجردی، قصیده ای زیبا در مدح امیر المومنین، علی (ع) سرودند که شاه بیت آن این بود :

حاجب اگر محاسبه حشر با علیست
من ضامنم که هر چه بخواهی گناه کن!

همان شب در عالم رویا مولا علی بن ابیطالب (ع) به خواب ایشان آمده و فرمودند:
اگر چه محاسبه در دست ماست اما اگر اجازه بدهی من بیت آخر شعرت را اصلاح کنم!
حاجب عرض می کند:
یا مولا شعر برای شما و در مدح شماست!

حضرت علی(ع) میفرماید پس بیت آخرت را اینگونه بنویس:

حاجب اگر محاسبه حشر با علیست
شرم از رخ علی کن و کمتر گناه کن ...

حضرت موسی (ع)در دل سنگ چه دید؟

حضرت موسی (ع)در دل سنگ چه دید؟


روزی ملک الموت پیش حضرت موسی (ع) آمد همینکه چشم موسی (ع) به او افتاد پرسید
برای چه آمده ای منظورت دیدار است یا قبض روح من. گفت برای قبض روح. موسی (ع) مهلت خواست تا مادر و خانواده خود را ببیند
و وداع نماید. ملک الموت گفت این اجازه را ندارم گفت آنقدر مهلت بده تا سجده ای بکنم.
او را مهلت داد. به سجده رفته گفت خدایا ملک الموت را امر کن مهلت دهد تا مادرم و خانواده ام را وداع کنم.
خدایا به عزرائیل امر کرد قبض روح حضرت موسی (ع) را تأخیر اندازد تا مادر و خانواده اش را ببیند.
 موسی (ع) پیش مادر آمده گفت مادرجان مرا حلال کن سفری در پیش دارم پرسید چه سفر. جوابداد سفر آخرت مادرش شروع به گریه کرد.
 با او وداع نمود پیش زن و فرزند خود رفت با همه آنها نیز وداع کرد بچه کوچکی داشت که بسیار مورد علاقه اش بود، دامن پیراهن حضرت موسی (ع) را گرفت و زار زار گریه میکرد
حضرت موسی نتوانست خودداری کند شروع به گریه کرد خطاب رسید
موسی اکنون که پیش ما میآئی چرا اینقدر گریه میکنی عرض کرد پروردگارا بواسطه بچه هایم گریه میکنم چون به آنها بسیار مهربانم. خطاب رسید موسی!
با عصای خود به دریا بزن.
حضرت موسی (ع) عصا را به دریا زد شکافته شد و سنگ سفیدی نمایان گشت. کرم ضعیفی را در دل سنگ
مشاهده کرد که برگ سبزی بر دهان داشت و مشغول خوردن بود.
خداوند خطاب کرد که موسی! در میان این دریا و دل این سنگ، کرمی به این ضعیفی را فراموش نمیکنم آیا اطفال تو را فراموش میکنم.
 آسوده خاطر باش من آنها را نیکو حافظم. موسی (ع) بملک الموت گفت مأموریت خود را انجام بده. او را قبض روح نمود.

بزرگترین آسایش

حضرت مسلم(ع) - شهادت

---------------------------
کاشکی کوفه برای تو جهنّم نشود
تار مویی ز سر دختر تو کم نشود
به خدا یک نفر اینجا به تو محرم نشود
زینبت تاب ندارد قد او خم نشود
هر که اینجاست برای زدنت آمده است
لشگر کوفه پی پیروهنت آمده است
........................
نامه دادند بیایی همگی یار توئیم
همگی از دل و جان یاور و غمخوار توئیم
وعده دادیم که سرباز علمدار توئیم
امر کن تا که ببینی چه گرفتار توئیم
ولی این مرد و زن کوفه حقیرم کردند
بین یک چاله به یک ضربه اسیرم کردند
......................
سر شکستن ز روی بام در اینجا رسم است
زدن فاطمه ها در دل صحرا رسم است
بی هوا ضربه به پهلو زدن آقا رسم است
خنده بر چشم تر زینب کبری رسم است
قصد دارند تنت را ته گودال برند
از یتیمان حرم زیور و خلخال برند

..............................

امام سجاد (ع) روز عرفه

از محلی عبور می نمود ، عده ای را
 مشاهده نمود که در حال گدایی بودند و از این و ان کمک میخواستند .

حضرت با تعجب به انها نگاه نمود و فرمود :

وای بر شما ،که در چنین روزی
(روز عرفه ) از غیر خداوند کمک می طلبید و چشم امید به دیگران بسته اید .

اعمال روز عرفه

روز نهم ماه ذی‌الحجه، روز عرفه است، مرحوم «علاّمه مجلسی» در این زمینه می‌گوید: روز عرفه از اعیاد بزرگ اسلامی است و کسی که بتواند این روز را در «عرفات» باشد، توفیق بزرگی دارد. این روز اعمال و دعاهای فراوانی دارد و بهترین عمل در این روز، دعا است.



برای روز عرفه چند عمل وارد شده است:
1- روزه گرفتن؛ که پاداش فراوانی دارد. ولی اگر روزه در آن روز سبب ضعف و ناتوانی جهت دعا و انجام اعمال و عبادات روز عرفه شود ترک آن بهتر است. (البتّه روزه مربوط به کسانی است که در وطن هستند یا قصد اقامت 10 روز کرده‌اند).

2- غسل کردن قبل از غروب آفتاب.

3- زیارت امام حسین(ع)، که زیارت آن حضرت در روز عرفه طبق روایتی از امام صادق(ع) پاداش حج و عمره بسیار، و جهاد فراوان دارد.

در روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است که خداوند در روز عرفه، توجه خاصی به زائران قبر امام حسین(ع) دارد، حاجاتشان را برآورده می‌سازد و گناهانشان را می‌آمرزد.

4- پس از نماز عصر و قبل از آن که دعاهای روز عرفه را بخواند، دو رکعت نماز در زیر آسمان، بجا آورد و به گناهان و خطاهای خود اعتراف کند، که امام صادق(ع) فرمود: هر کس چنین کند، پاداش کسانی که در سرزمین عرفاتند، را خواهد داشت و گناهانش آمرزیده شود.

مرحوم «شیخ کفعمی» کیفیت نماز را این گونه آورده است: پس از آن که نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو، بجا آوردی، دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اوّل بعد از سوره حمد، سوره «توحید» (قل هو اللّه احد) و در رکعت دوم، پس از سوره حمد، سوره «کافرون»، (قُل یا اَیهَا الْکافِرُون) را بخوان. بعد از آن نیز چهار رکعت نماز بگزار (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت بعد از سوره حمد، پنجاه مرتبه سوره توحید را بخوان (که نماز امیرالمؤمنین نیز به همین صورت است)

سخن مُفتی

روز گذشته در خبرها آمده بود که جناب "عبدالعزیز آل شیخ" مفتی ارشد سعودی در گفت‌وگویی تلفنی با "روزنامۀ مکه" دربارۀ ما ایرانیان اظهار داشته که: "یجب أن نفهم أن هؤلاء لیسوا مسلمین، فهم أبناء المجوس، وعداؤهم مع المسلمین أمر قدیم وتحدیدا مع أهل السنة والجماعة"   
دوستان عزیزم! می دانید این سخن یعنی چه؟ به ترجمۀ متن بالا توجه بفرمایید: "باید بدانیم که این‌ها مسلمان نیستند، این‌ها فرزندان مجوس‌‌ هستند و دشمنی آنها با مسلمانان به ویژه اهل سنت دیرینه است".
مفتی ارشد سعودی ما ایرانیان را مجوسی می داند، نه مسلمان! اگر کسی کمترین اطلاعی از تاریخ اسلام داشته باشد به خوبی در می یابد که او سخنی سخیف بر زبان رانده است. بگذارید تا برایتان بگویم.
عالم سنّی جناب ابونعیم اصفهانی در کتاب تاریخ اصبهان از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده است که: "بیشترین بهرۀ اسلام از آنِ ایرانیان است و اگر اسلام در ستاره ثریا قرار داشته باشد، مردانی از سرزمین فارس آن را به دست می آورند".
معتبرترین کتاب های حدیثی اهل سنت که از آنها به "صحاح سِتّه" یاد می شود، همگی نوشتۀ مردان سرزمین پارس می باشد. آیا می دانید نویسندۀ این کتاب ها اهل کدام شهرها هستند؟ صحیح بخاری اهل بخارا، صحیح مسلم اهل نیشابور، سنن ابی داوود اهل سیستان، سنن ابن ماجه اهل قزوین، سنن ترمذی اهل ترمذ در خراسان قدیم و سنن نسائی شهر نساء در اطراف مرو. همۀ این شهر ها در گذشتۀ نه چندان دور، جزئی از حوزۀ سرزمینی ایران بوده اند.
حالا این آقای مفتی، ما را مسلمان نمی داند؟ یا للعجب! کافیست شما به مخزن کتابخانه های کهن اسلامی در هر جای دنیای اسلام از مصر و الجزایر تا هند و ماوراء النهر سری بزنید تا با آثار  حیرت انگیز مردان سرزمین فارس در همۀ شاخه های علوم مواجه گردید. البته ما به خوبی می دانیم ریشۀ این گونه سخن ها از کجاست. بغض و کینه نسبت به آل علی و فاطمه علیهما السلام تمامی ندارد!
در این یادداشت مختصر، به یکی از چند آیه ای که به اعتراف خود اهل سنت، دربارۀ  ایمان و دیانت مردم سرزمین فارس می باشد، اکتفا می کنم.
در قرآن آمده است: "وَإِن تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ" یعنی: هرگاه از فرمان خدا سرپیچی کنید، خدا گروه دیگری را جای شما می آورد.
در کتاب صحیح ابن حبان به نقل از ابوهریره آمده که از رسول خدا صلی الله علیه و آله  پرسیدند که منظور از گروه دیگر در این آیه چه کسانی هستند؟
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله اشاره به سلمان کرده و فرمودند: "این است و قومش. سوگند به آن که جانم به دست اوست، اگر ایمان آویزان به ستاره ی ثریا باشد مردانى از فارس به آن دست می یابند!"
آقای مفتی! مگر شما این حدیث و ده ها حدیث مشابه آن را که در ذیل این آیه و آیات دیگر در کتاب های خودتان از زبان رسول خدا آمده، نخوانده اید؟ اگر نخوانده اید بار دیگر رجوع کنید و کتاب های سنن الترمذی، المعجم الاوسط، جامع البیان، تفسیر ابن ابی حاتم، تاریخ اصفهان، الدرّ المنثور، تفسیر القرطبی، تفسیر ابن کثیر را بخوانید تا دیگر سخنی گزاف بر زبان جاری نسازید. بعید می دانم نخوانده باشید. شما از فرمان خدا سرپیچی کردید و گروه دیگر آمده و بیرق اهل بیت و قرآن را در سرزمین عجم عهده دار شده و شما به جای آنکه به رفتار اشتباه خود بیاندیشید که ما چه کردیم که خدا این گروه را آورد، به گروهی که خدا جایگزین شما کرده، به خیال خود اهانت می کنید!
علیرضا نظری خرّم/ شهر مقدّس قم/ 20 شهریور 95

فرازهایی از عاشقانه های

 ابا عبدالله الحسین با خدا در روز عرفه


أَنْتَ الَّذِی مَنَنْتَ أَنْتَ الَّذِی أَنْعَمْتَ أَنْتَ الَّذِی أَحْسَنْتَ أَنْتَ الَّذِی أَجْمَلْتَ‏

تویى که عطا فرمودى تویى که نعمت دادى تویى کهن احسان کردى تویى که نیکویى کردى

أَنْتَ الَّذِی أَفْضَلْتَ أَنْتَ الَّذِی أَکْمَلْتَ أَنْتَ الَّذِی رَزَقْتَ أَنْتَ الَّذِی وَفَّقْتَ‏

تویى که فضل و کرامت فرمودى تویى که (لطف را) کامل گردانیدى تویى که روزى بخشیدى تویى که توفیق دادى